ΤΡΙΚΛΙΝΟ ΒΑΛΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

(Δήμος Ινάχου)


Νομός Αιτωλοακαρνανίας

Τρίκλινο Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας

Λίγα λόγια για το Τρίκλινο
Το Τρίκλινον ή Τρίκλινο είναι Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Ινάχου με έκταση 26.659.
Βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της Επαρχίας Βάλτου του Νομού Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Ήταν έδρα της πρώην κοινότητας Τρικλίνου.
Το Τρίκλινο ονομαζόταν παλαιότερα Καρυές. Το 1840 εμφανίζεται με το όνομα Πριάντζα ως οικισμός του Δήμου Ιδομένης Βάλτου και το 1845 ως Πριάντσα (Φ.Ε.Κ.22 /18-12-1840 & Νόμος ΚΕ της 5-12-1845).
Αποτελούσε ενιαία κοινότητα με την Αλευράδα. Η Αλευράδα με το Β.Δ. της 31-8-1911 αποσπάσθηκε από την κοινότητα Τρικλίνου (Φ.Ε.Κ. 261/12/τ.Α΄).
Ο σημερινός πληθυσμός του Διαμερίσματος, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ανέρχεται σε 314 κατοίκους και βαίνει συνεχώς μειούμενος.
Συνδέεται οδικά τόσο με την Ευρυτανία (μέσω της γέφυρας Τατάρνας, στην τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών Αχελώου) όσο και με το Αγρίνιο και την Αμφιλοχία.



Γέφυρα Τατάρνας
Η Γέφυρα Τατάρνας ήταν μια μονοκάμαρη γέφυρα στον Αχελώο με μεγάλο άνοιγμα, που το ένα της άκρο πατούσε στο Βάλτο Αιτ/νίας και το άλλο στην Ευρυτανία.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο Βάλτος ήταν ορμητήριο Κλεφτών και Αρματολών. Από εδώ κατάγονταν οι Σταθαίοι (Γιάννης και Γεροδήμος), οι Ισκαίοι (Ανδρέας, Γιάννης και Χρόνης), οι Βαλτινοί (Αθανασούλας, Σωτήρης, Ανδρέας και Γεώργιος), οι Ραγγαίοι κ.ά. Επίσης εδώ έδρασαν διάσημοι κλέφτες όπως οι Κατσαντώνης, Δίπλας, Καραϊσκάκης κ.ά.
Η τεχνική της κατασκευής της ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστη. Πότε ακριβώς κατασκευάστηκε η γέφυρα είναι άγνωστο. Πιθανότατα κτίστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα από πρωτομάστορες της περιοχής.Το όνομα Ταστάρνα πήρε προφανώς από το κοντινό μοναστήρι "Παναγίας της Τατάρνας" (ιδρύθηκε το 1556). Δίπλα ακριβώς από τη γέφυρα ήταν η μεγαλύτερη πηγή του Αχελώου, γνωστή ως Μαρδάχα.
Το καλοκαίρι ελάχιστο νερό έφτανε από τα ορεινά της Πίνδου. Ο κύριος όγκος του νερού πήγαζε από τη Μαρδάχα. Δυστυχώς η γέφυρα σήμερα βρίσκεται μέσα στα νερά της τεχνητής λίμνης των Κρεμαστών, μετά την κατασκευή του ομώνυμου φράγματος τη δεκαετία του 1960. Στη θέση της υπάρχει σύγχρονη γέφυρα, που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Αρίσταρχος Οικονόμου και που για την τεχνική της κατασκευής της κέρδισε τρία διεθνή βραβεία. Πάνω από τη νέα γέφυρα περνάει η υπό κατασκευή επαρχιακή οδός Αγρίνιο - Καρπενήσι - Λαμία.
Στο ιστορικό γεφύρι της Τατάρνας δοθηκε το 1821 η πρώτη μάχη των Ελλήνων της Ρούμελης κατά των Τούρκων.


Τατάρνα: πηγές Μανδράχας

Γέφυρα Τατάρνας (σήμερα)

Γέφυρα Μανόλη
Οι Πέτρινες Γέφυρες της Τατάρνας και του Μανόλη
Ο Βάλτος (Αιτωλοακαρνανία) συνδεόταν με την Ευρυτανία χάρη σ' ένα γεφύρι πού άφησε εποχή: το γεφύρι της Τατάρνας.
Ήταν ένα θαύμα τεχνικής, της εποχής της Τουρκοκρατίας. Απορεi κανείς πώς το έχτισαν... Μια και μόνη καμάρα στηριγμένη σε δυο κατακόρυφους βράχους και από κάτω να βράζει ο Αχελώος... Τώρα αυτό το γεφύρι βρίσκεται βαθιά βυθισμένο μέσα στα νερά της λίμνης.
Οι πέτρινες γέφυρες Μανόλη και Τατάρνας, ήταν άλλοτε δυο ορατά στολίδια της τεχνικής των κατασκευών στην περιοχή, τα οποία σήμερα είναι στα νερά της τεχνητής λίμνης των Κρεμαστών. Τα δημιούργησαν με ελεύθερη την φαντασία τους οι (κατά κυριολεξία αγράμματοι. αλλά συγχρόνως και σοφοί επιστήμονες, κυρίως Ηπειρώτες κτίστες, καθώς και άλλοι Έλληνες π.χ. Ευρυτάνες. Ο Πρωτομάστορες των παλιών λίθινων γεφυριών, με κύρια κέντρα τα ηπειρώτικα χωριά Πυρσόγιαννη και Βούρμπιανη από το 1500 - 1900 μ.Χ. γέμισαν με τα αριστουργηματικά τους έργα όχι μόνο την χερσόνησο του Αίμου αλλά και τόπους πιο μακρινούς μέχρι και την Περσία.
Και τα δύο αυτά λίθινα γεφύρια είναι επιτεύγματα μοναδικών Πρωτομαστόρων και "μπουλουκιών" πολύ παλιά, το ένα του 17ου μ.Χ. αιώνα (1659), ίσως εξίσου παλιό και το άλλο. Βρίσκονται και τα δύο λίγο πριν την παλιά συμβολή των τριών κύριων ποταμών της περιοχής (Μέγδοβα, Αγραφιώτη και Αχελώου). Εκεί ακριβώς που κατασκευάστηκε το 1964 το φράγμα των Κρεμαστών και πίσω του δημιουργήθηκε η ομώνυμη τεχνητή λίμνη.
Το ένα, το γεφύρι του Μανόλη, γεφύρωσε τότε εκεί τη ροή του Αγραφιώτη, ενώ το άλλο, το γεφύρι της Τατάρνας, έξευξε τον ίδιο τον Αχελώο (ή αλλιώς "Ασπροπόταμο"), τον μυθικό βασιλέα των Ποταμών και πατέρα των Σειρήνων ακριβώς στη θέση των ξακουστών πηγών της Μανδράχας.
Για τα δύο γεφύρια αυτά δεν υπήρξαν περιθώρια υποκρισίας, όπως για άλλα ανάλογα, που τα ανακηρύσσομε ως "διατηρητέα ιστορικά μνημεία" και αμέσως, στη συνεχεία τα εγκαταλείπομε απροστάτευτα στην φθορά του χρόνου. Αυτά τα θυσιάσαμε στα βαθιά νερά της λίμνης των Κρεμαστών, στο βωμό της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, από τη ΔΕΗ. Το γεφύρι της Τατάρνας το βυθίσαμε "εσαεί" στο απαραίτητο γι' αυτό το σκοπό βάθος, ενώ του γεφυριού του Μανόλη του επιφυλάξαμε άλλη τύχη λιγότερο μονότονη. (Του "επιτρέπεται", ανάλογα με την στάθμη των νερών της τεχνητής λίμνης, να "εμφανίζεται" κατά περιόδους, με ετήσια περίπου συχνότητα, για να διαπιστώνουμε την προοδεύουσα καταστροφή του).



Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αιτωλοακαρνανίας

Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αιτωλοακαρνανίας

Επίσης, βλέπε για το Τρίκλινο την ιστοσελίδα: Τρίκλινον Αιτωλοακαρνανίας

Βιβλία γραμμένα από Τρικλινιώτες

Γεώργιος Αλέστας "Ματωμένες Αναμνήσεις"

Θεοφάνης Κασβίκης "Θυμάμαι"

Σωτήρης Μπαλαούρας "'Eμμετροι Καημοί"

Δημήτρης Γκορόγιας "Τατάρνα - Ταταρνιώτες"

Ένα μικρό video για το Τρίκλινο, που "ανακάλυψα" στο youtube

ΝΙΚΟΣ ΚΛΕΙΤΣΙΚΑΣ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΛΕΙΤΣΙΚΑΣ